آزادی صدیق کریمی فعال کارگری و از اعضای هئیت مدیره اتحادیه در روز 20 خرداد همهمه و شادی را در میان مردم ایجاد کرده بود . بخصوص قدرت متشکل کارگران که می تواند هر سياست رژيمهاى سرکوبگر و دیکتاتور را به زانو در بیاورد تجربه کرده بودند. صدیق در میان شادی مردم بر دوش گرفته شد. وی را گل باران کردند و غرقه در بوسه و شادی مردمی بود که 40 روز در انتظار آزادى فعالين کارگرى و تلاش و مبارزه بی وقفه بودند. صدیق آزاد شده بود اما شیث امانی دبیر اتحادیه هنوز آزاد نشده بود. ظاهرا بهانه رژیم این بود که ایشان در خانه اش موقع تفتیش ماهواره کشف شده است! هر چند امروز داشتن ماهواره در منازل مردم عادی است و تقریبا می توان گفت اکثریت مردم نه تنها در شهر سنندج بلکه در ایران ماهواره دارند. شیث روز 20 خرداد ماه آزاد نشد. خشم مردم و کارگران و خانواده هائی که در این روز منتظر آزادی شیث امانی بودند بیش از پیش شده بود. کارگران در کنار جشن و سرور ازادی صدیق کریمی می گفتند اجازه نخواهیم داد شیث بیش از این در زندان باقی بماند.
روز 21 خرداد روز پر تلاش تر برای کارگران و فعالین اتحادیه بود. برای آزادی شیث امانی در این 41 روز فعالین کارگری و مردم شريف بی دریغ برای ازادی فعالین و رهبران خود تلاش می کردند. ناچار شدند بجاى وعده صريحا بگويند شيث آزاد ميشود. اراده قوى کارگران کار خودش را کرده بود. در این روز اعلام شد که فردا شیث امانی آزاد خواهد شد. صبح روز 22 خرداد کماکان کارگران و اعضای هئیت مدیره اتحادیه جویای ازادی شیث بودند. چه ساعتی و کی شیث را آزاد می کنند ؟ ساعت 13 قرار است شیث ازاد شود. اخبار همه جا پخش است کارگران نساجی که شیث امانی از رهبران انها بوده در کارخانه به هم تبریک می گویند که امروز دیگر ازاد می شود و تصمیم می گیرند که دسته جمعی شیفتی که کار می کند بعدا به ملاقات شیث بروند. این مدت اخبار لحظه به لحظه فعالین دستگیر شده در کارخانه به گوش می رسد. و اینکه مگر ما کارگران چه گناهی مرتب شده ایم که باید زندانی شویم. در مقابل زندان خانواده هاى کارگران به همراه خانواده شیث امانی٬ تعدادی از کارگران از الومین٬ شاهو٬ نساجی و تعدادی از کارگران سایر بخشها تجمع می کنند تا ازادی شیث را جشن بگیرند. انعکاس ازادی صدیق کریمی فعال کارگری در سطح شهر سنندج امروز تجمع بیشتری را جمع کرده است. در مقابل زندان مسئولین هراس دارند که هر دم این جمعیت بیشتر شود. مامورین اعلام می کنند تا زمانی که تجمع شما در مقابل زندان باشد ما شیث امانی را آزاد نخواهیم کرد! مگر می شود این جمعیت را پراکنده کرد و به خانه فرستاد؟ 22 روز است شیث امانی در زندانهای اطلاعات و زندان مرکزی شهر سنندج به جرم شرکت در اول مه در زندان است. جمعیت پراکنده نمی شوند. نمایندگان کارگران مابین زندان و جمعیت در رفت و امد هستند. بلاخره می خواهند دقيقا بدانند چه ساعتی شیث از زندان آزاد می شود.
کارگران اماده هستند. خانواده های کارگری خانواده شیث را حلقه زده اند. در دست داشتن دسته ها و شاخه های گل نوید از اراده کارگران می دهد. شیث امانی بلاخره پس از 42 روز با قرار وثیقه 50 میلیونی در 22 خرداد ازاد شد.
شیث امانی در میان جمعیتی که به استقبال او اماده بودند باران شد . صمیمانه شیث را در آغوش می گرفتند. احساس می کردی شیث امانی اماده چنین استقبالی نبود. حضور مادران در میان جمعیت و اشک شوق نشان همبستگى انسانى کارگران بود. ماشینها بوق می زدند٬ گاها سری از یک ماشین بیرون می امد و هورا می کشید. تلفنها یک لحظه امان نمی داد. همه جا در این بعد ازظهر دیر وقت صحبت از ازادی شیث امانی اخرین دستگیر شده مراسم اول ماه مه بود.
هادی زارعی از اعضای هئیت مدیره اتحادیه از میان جمعیت برخواست و از حضور مردم و کارگران قدردانی کرد و گفت؛ قدردانی من از تمامی انسانهائی است که در این 42 روز ما را تنها نگذاشتند و لحظه به لحظه ما را حمایت کردند و برای آزادی دستگیر شده ها از هیچ کمکی دریغ نکردند. من از همه شما قدر دانی می کنم.
شیث امانی صدیق کریمی و جعفر عظیم زاده نیز در میان جمعیت صحبت کردند. انها ضمن قدردانی از عموم کسانی که برای آزادی دستگیر شده ها تلاش و مبارزه کردند افزودند که برگزاری روز اول مه و 42 روز مبارزه و تلاش سرسختانه برای ازادی دستگیر شده ها تنها در گروه اتحاد ما بود. این تجربه ای تازه برای جنبش کارگری بود . بی شک اتحادیه دارای ضعفهائی بود اما اتحادیه نشان داد کارگران باید تشکل خود را داشته باشند تا حقوق پایمال شده خود را باز پس گیرند. تاکید سخنرانان بر اتحاد و همبستگی بود و اینکه باید اتحادیه را به تشکلی برای همه کارگران تبدیل کنیم که در ابعاد چند ده هزار نفر عضو آن بشوند.
تا دیر وقت شب هنوز در منزل شیث امانی جمعیتی حضور داشتند که مشتاق دیدار با رهبران خود بودند. امروز وقتی این گزارش را می نویسم هنوز مردم برای دیدار به منزل فعالین کارگری می روند و هنوز فعالین کارگری و اعضای اتحادیه دارند این پیروزی را مزده مزه می کنند. به اميد روزى که انسان براى اعاده حق و دفاع از حرمتش زندانى نشود.
***
